Tussen een vluchteling die op het punt staat om het Kanaal in Calais over te zwemmen en een vrouw die aan de overkant afscheid neemt van het leven, ontstaat een verrassende dialoog: hun lot blijkt sterker verbonden dan gedacht.
De tekst van auteur Gaea Schoeters vindt zijn spiegel in een recent teruggevonden theatertekst van William Shakespeare, waarin de sheriff probeert de burgers van Londen tot rede te brengen die een groep recent aangekomen vluchtelingen willen lynchen. De gelijkenissen met de huidige tijd zijn frappant. Migratie is van alle tijden, onze primaire reactie erop ook. Elk organisme stoot af wat het vreemd is: de ‘strangers’ moeten weg.
In tegenstelling tot wat je zou vermoeden, is dit geen triest verhaal, maar vormen de twee monologen samen een ironische tragikomedie. Weliswaar wrang en maatschappijkritisch, maar nooit somber.
Componiste Annelies Van Parys zet de Shakespearetekst om tot een reeks liederen voor sopraan & gitaar/luit. De muziek vormt geen klassieke soundtrack, maar wordt een extra personage. De sopraan krijgt de rol van ‘commentator’ en plaatst de monologen in een ruimer kader, zodat ze niet alleen een persoonlijk verhaal zijn, maar ook een maatschappelijke reflectie.
Een productie in opdracht van Antwerp Queer Arts Festival en in samenwerking met Muziektheater Transparant, Het Geluid Maastricht, vzw Perignem en Operadagen Rotterdam
TEKST: GAEA SCHOETERS | COMPOSITIE: ANNELIES VAN PARYS | REGIE: ROMY ROELOFSEN & GABLE ROELOFSEN | ACTEURS: KATELIJNE VERBEKE & ADAMS MENSAH | SOPRAAN: NAOMI BEELDENS | GITAAR & LUIT: MAARTEN VANDENBEMDEN | SCENOGRAFIE: ANNELEEN DE CAUSMAECKER | LICHTONTWERP: PETER QUASTERS
Foto's © Koen Broos
De tekst van auteur Gaea Schoeters vindt zijn spiegel in een recent teruggevonden theatertekst van William Shakespeare, waarin de sheriff probeert de burgers van Londen tot rede te brengen die een groep recent aangekomen vluchtelingen willen lynchen. De gelijkenissen met de huidige tijd zijn frappant. Migratie is van alle tijden, onze primaire reactie erop ook. Elk organisme stoot af wat het vreemd is: de ‘strangers’ moeten weg.
In tegenstelling tot wat je zou vermoeden, is dit geen triest verhaal, maar vormen de twee monologen samen een ironische tragikomedie. Weliswaar wrang en maatschappijkritisch, maar nooit somber.
Componiste Annelies Van Parys zet de Shakespearetekst om tot een reeks liederen voor sopraan & gitaar/luit. De muziek vormt geen klassieke soundtrack, maar wordt een extra personage. De sopraan krijgt de rol van ‘commentator’ en plaatst de monologen in een ruimer kader, zodat ze niet alleen een persoonlijk verhaal zijn, maar ook een maatschappelijke reflectie.
Een productie in opdracht van Antwerp Queer Arts Festival en in samenwerking met Muziektheater Transparant, Het Geluid Maastricht, vzw Perignem en Operadagen Rotterdam
TEKST: GAEA SCHOETERS | COMPOSITIE: ANNELIES VAN PARYS | REGIE: ROMY ROELOFSEN & GABLE ROELOFSEN | ACTEURS: KATELIJNE VERBEKE & ADAMS MENSAH | SOPRAAN: NAOMI BEELDENS | GITAAR & LUIT: MAARTEN VANDENBEMDEN | SCENOGRAFIE: ANNELEEN DE CAUSMAECKER | LICHTONTWERP: PETER QUASTERS
Foto's © Koen Broos